Ellabeers.reismee.nl

Thailand, Koh Phangan en Koh Tao

Lieve vrienden,

Inmiddels ben ik alweer zo'n 1,5 week thuis. Het is nog steeds wennen, maar ook goed zo! Ik voel me ontzettend happy en ik ben zo blij dat ik dit allemaal weer heb mogen doen. Ik kan ontzettend genieten van momentje dat ik met mezelf op pad ga en ik voel me helemaal zen! Ik heb net heerlijk gesport en zit nu lekker op mijn balkon deze laatste blog te typen en terug te dromen! Het zuiden van Thailand..

De volgende dag op Koh Phangan kwam Suus aan! Super leuk om elkaar weer te zien, het voelde al bijna als normaal! Connor, Suus en ik pakten gauw onze spullen in om ons voor te bereiden op alle feesten op Koh Phangan, op het strand! Op het strand was het super druk en de smalle, gezellige straatjes voelden aan als een party oord als Salou. Suus en ik kletsten en kroelden de hele middag lekker bij en Connor troffen we overal kletsend met iedereen aan. We lachten ons helemaal dood om hem, wat een heerlijk joch! We plukten een Pad Thai van de straat en maakten ons op voor de Jungle Party deze avond. Ik had een slechte fles rum gescoord en dit liep helemaal verkeerd af voor mij, oops! De drank in Thailand is echt mega slecht en in combinatie met weinig eten en de warmte, ik heb de Jungle Party nooit bereikt en Suus heeft me lekker ingestopt! At least I had a good sleep of 10 hours!

Een verschrikkelijk hangover de volgende ochtend natuurlijk! We rolden met zijn drieën naar de 7-Eleven voor tosti's en doken onze bedden weer in voor een middag dutje en Twilight op mijn tablet. We maakten ons die avond op voor de beruchte Fullmoon Party. We dronken wat met een groep voor het hostel, waarna ik met Suus de straat op ging. Een grappige Nieuw Zeelander liet mij onder bodypainten en we gingen naar de Dancing Elephant, waar al een aardig feestje op straat aan de gang was. We plukten een bucket van de straat en zetten onze eerste dancemoves in. Tegen twaalven sneakten we met een stel hippies via de jungle Haad Rin beach op en zo stonden we gratis op de Fullmoon Party. We liepen het hele strand af om de stages te ontdekken, kochten bier in de supermarkt en kwamen de groep van het hostel weer tegen, waar we even mee bleven. Letterlijk over was wat gaande en overal waren mensen. Niet echt mijn soort publiek en de muziek was verschrikkelijk en zo dacht Suus er ook over. Om 1.30 uur vertrokken we maar weer eens richting het hostel om weer Twilight in bed te gaan kijken. We gierden het uit, omdat we de Fullmoon Party hiervoor hadden ingeruild! Ik ben denk ik teveel gewend aan Nederlandse festivals.

De volgende ochtend stapten we fris uit bed, integenstelling tot de rest van Koh Phangan. We pakten een taxi richting de pier, waar Suus halverwege uitstapte. Zij zou nog een paar dagen op Koh Phangan vertoeven. Ik vertrok samen met Connor naar Koh Tao. We checkten in en wachten op de boot die te laat was. Ik lag op Connor zijn been, terwijl hij door mijn haar streelde. We kwamen intussen niet meer bij, omdat de zoveelste mensen dachten dat we een stel waren. Op Koh Tao aangekomen, meldden we ons bij de Roctopus shop, waar vandaan we door een taxi opgepikt werden. Ik checkte in bij de grote Roctopus diveshop, want morgen zou ik met mijn Open Water 20 duikcursus beginnen! Bij Good Dream hostel hadden ze ook nog een bedje vrij voor Connor en daar leerden we Amelie kennen. Met zijn drieën gingen we op pad voor sushi! We liepen hierna rond door het kleine gezellige centrum van Koh Tao en we kwamen op het strand uit, waar een geweldige fireshow gaande was. We namen plaats op de bean bags en keken onze ogen uit. Locals stonden te zwaaien met brandende stokken en kettingen met brandende knotsen en talent dat ze hadden! Ik flirte met één van de locals en Connor, Amelie en ik sprongen op de houten dansvloer direct aan de zee en zetten onze dancemoves weer in met de wind in onze haren! We sprongen er weer af om te limbodansen onder een brandende stok door en om touwtje te springen over een lang brandend touw. We mochten uitproberen om met de brandende slingers rond te zwaaien en ik klapte met het ding tegen mijn arm en been aan. Ik sloot de avond vozend met de fireshow guy af en rolde terug naar mijn hostel.

De volgende ochtend werd een geniale avond nabesproken onder het genot van panini's met Connor en Amelie. We vertrokken richting het strand om eens even lekker te gaan bij bruinen. Dit zat er helaas niet in, aangezien het regenseizoen, tot vreugde van alle locals!, nu toch eindelijk aan het beginnen was. Het begon keihard te waaien en te regenen en ze ging het de komende dagen nog wel even door. Einde van de middag ging ik naar Roctopus om kennis te maken met mijn duikinstructeur Danny en Harry en Daria, die in mijn groepje zaten. We namen de eerste hoofdstukken van de theorie door, jawel, ik moest gaan studeren tijdens mijn reis! We pasten onze wetsuits, bcd's en fins aan en we kregen ook nog stof mee om diezelfde avond door te nemen. Met Amelie en twee Deense jonkies ging ik weer op pad voor sushi en ik ging op tijd terug voor de studie!

Om 7.00 uur de volgende ochtend stond ik al paraat bij Roctopus om gelijk te gaan starten met het oefenen in het zwembad. We maakten onze gear klaar, ik hees me in mijn wetsuit en koppelde alles aan. We hielpen elkaar in onze gear en liepen met al het gewicht aan onze lijven richting het zwembad. We lieten zien dat we konden zwemmen en watertrappelen. We gingen voor het eerst onder water en normaal ademen bleek nog niet zo makkelijk, want echt natuurlijk voelde het niet aan. We oefenden onder water alle regulator en mask skills en we oefenden noodsituaties, neutral buoyancy te krijgen op de bodem van het zwembad en hoe we van hieruit moesten zwemmen. Ik moest mijn masker vol laten lopen met water en zelfs af doen en weer op doen en hem van water ontdoen. Geen pretje kan ik je vertellen! Maar je moet dit allemaal leren, aangezien een onhandige buddy perongeluk je masker kan aftrappen onder water. Na zo'n 3 uur onder water te zijn geweest ontkoppelden we al onze gear en maakten we alles schoon. We namen nog wat hoofdstukken studie door en ik kocht mijn eigen masker en snorkel. Ik ging terug naar het hostel en met Connor en nog een groepje uit het hostel ging ik eten.

De volgende ochtend startten we weer vroeg om het theoretische gedeelte af te sluiten. We maakten een eindtoets á 45 vragen, waarvoor ik slaagde! Ik was klaar voor mijn eerste twee Open Water duiken in de zee! We pakten onze wetsuits, fins en bcd's in en sprongen achterin de laadklep van een truck, die ons naar de haven bracht. We klommen de kade af, over twee andere boten heen, onze 'duik' boot in. Het weer was nog steeds niet top, dus de zee was ruig en de hoge golven maakten me kotsmisselijk, terwijl ik al mijn gear in orde stond te maken. We kwamen op een prachtige plek aan voor mijn eerste duik ever, bij Japanese Garden. Ik hees me in mijn gear en maakte een grote stap vooruit de boot af. We daalden, na Danny's instructies, af via het touw waaraan het anker vast zat. We waren nog geen 2 meter diep toen de paniek uitbrak. Ik struggelde met mijn masker, mijn oren die ik niet open gepopt kreeg en hierdoor ook met mijn ademhaling. Ik gebaarde driftig naar Danny dat ik omhoog wilde! Nee Ella, rustig aan, kijk naar mij en probeer het nog een keer! Ik kreeg mijn linker oor maar niet open en ik dacht: Ik wil dit niet, dit is helemaal niks voor mij! Dus gebaarde ik weer driftig naar Danny dat ik naar boven ging, die nog driftiger op een blocnootje voor onder water begon te schrijven dat we niet terug naar boven konden. Uiteindelijk kreeg ik toch mijn zin en ging de hele groep mee terug naar boven. Danny vroeg wat er aan de hand was en ik vertelde dat dit niks voor mij was. Ik durf normaal alles, maar dit wilde ik gewoon niet, ik zou wel op de boot wachten en dat geld wat ik al voor de cursus betaald had, kon me gestolen worden! Danny stelde me gerust en haalde me over om het op zijn minst nog een keer goed te proberen, want ik zou hier spijt van gaan krijgen. Ik ging mee en kreeg uiteindelijk door wat goed hielp om mijn oren open te poppen, ik ademde rustiger en kreeg handigheid in het legen van mijn masker en van het duiken begon ik echt te genieten. We kwamen op 6 meter diepte aan waar we de regulator en mask skills weer gingen doen, wat me verbazingwekkend goed af ging, al was het zout in mijn ogen en neus geen pretje. We daalden af tot zo'n 10 meter diepte, waar we prachtige vissen en koraal zagen en een beetje rond dobberden. Aan de wateroppervlakte deden we nog wat oefeningen en op de boot namen we een break voor onze tweede duik en koppelden we onze gear aan een volle cilinder. Voor onze tweede duik lieten we ons achterover van de boot af vallen. We bleven zo'n 40 minuten op 10 meter diepte en dobberden lekker rond en genoten van al het moois, al was het zicht niet zo heel helder. Terug op de boot koppelden we alles weer los en de truck bracht ons vanaf de haven terug naar Roctopus. In de avond ging ik wéér op pad voor sushi en schoof weer even aan bij de fireshow aan het strand, waar ik Tom en Marc weer tegenkwam, die ik van Chiang Mai kende.

Om 6.00 uur 's ochtends stond ik alweer keurig klaar bij Roctopus voor duik 3 en 4, de afronding van mijn Open Water 20 cursus. Dit keer met iets minder zenuwen en meer enthousiasme, want ik begon het nu toch echt leuk te vinden! We pakten onze duiktassen in en sprongen weer achterin de truck, die ons naar de haven bracht. We klommen weer over alle boten heen en de 'duik' boot had het dit tochtje weer zwaar te voorduren (en ik ook!) en steeg telkens zo'n 3 meter boven de golven uit en klapte dan weer neer, waarop alle duikinstructeurs luid mee joelden! Die vonden het fantastisch! De zeeziekte tabletjes deden niet echt zijn werk en ik zat gefocust (op: niet kotsen, niet kotsen) in de kleermakerszit op de bodem van de boot. Tussendoor probeerde ik mijn gear klaar te maken. Voor duik 3 voeren we naar Green Rock, waar de golven zeker nog zo'n 2 á 3 meter hoog waren toen het anker uit ging. We hesen ons in onze gear en lieten ons achterover het water in vallen. Direct werden we compleet overspoeld door de ruige golven en we moesten flink zwemmen om niet telkens naar de boot terug gedreven te worden. Mijn buddy Harry is bijna verzopen, omdat hij door het ruige water onder het touw van het anker vast kwam te zitten en in blinde paniek kreeg hij zijn masker niet op en zijn regulator niet in. Ik zag hem keer op keer weer onder water verdwijnen en door twee duikinstructeurs naar boven worden getrokken. Daria en ik hielden angstvallig elkaar hadden vast en probeerden ons door het water te manouvreren. Toen Harry eenmaal gered en op adem gekomen was, doken we onder de golven door naar beneden, waar de stroming flink te voelen was. Het zicht was ontzettend slecht en ik moest moeite doen om mijn buddy Daria in de gaten te houden, Danny en Harry zag ik vaak niet eens. Toch was dit één van mijn beste duiken door de hele ervaring. We doken tot een diepte van 19,2 meter. Tijdens deze twee duiken vandaag ging er een gast mee om ons te filmen, wat super leuk is om terug te zien! Ik heb het filmpje denk ik al 10 keer bekeken! Na de duik zwommen we door het ruige water weer terug naar de boot, waar we alles weer verwisselden voor onze laatste duik bij Japanese Garden. Het zicht was beter en we zwommen rond tussen het koraal en prachtige vissen. Ik had deze keer de duikcomputer om mijn arm en ik moest Danny vertellen op welke diepte we waren. Ik was natuurlijk af en toe weer eens alle handgebaren vergeten, waarop Danny me aan mijn arm naar zich toe trok om zelf op dat ding te kijken. We deden de regulator en mask skills, terwijl we neutral buoyancy hadden gevonden, dus drijvend in het water. Zodra mijn masker af was, kon ik me natuurlijk niet meer op mijn ademhaling concentreren, waardoor ik mijn adem in hield, naar boven dreef, en Danny me weer aan mijn bcd een ruk naar beneden moest geven. Terug op de boot bedankte ik Danny dat hij me over had gehaald toen ik tegen hem stond te schreeuwen dat ik dit nóóit meer zou doen, want duiken is echt fantastisch! We klapten weer over het water terug en de truck bracht ons terug naar Roctopus, waar we onze duiken registreerden in onze app en onze cursus afronden!

Het voelde alsof er al een hele dag op zat, maar het was pas 12 uur, dus ik huurde nog een scooter om het eiland rond te crossen. Ik stopte bij prachtige strandjes en ging naar twee view points. Bij de laatste reed ik super stijl en door het zand omhoog, waardoor ik begrijp dat er aardig wat scooter ongelukken op Koh Tao gebeuren. Ik kwam bovenop een chill platform uit, waar ik uitzicht had over een prachtig stuk van Koh Tao en de open zee. Ik reed terug, dumpte de scooter, douchte snel en haastte me terug naar Roctopus. We zouden deze avond alle duikvideo's gaan bekijken, aan een bar direct aan het strand. Met een biertje in mijn hand en een grote glimlach keek ik naar onze video, die super mooi bewerkt was, op een groot scherm. We bleven nog een paar uur met de duikinstructeurs en ons groepje in de bar hangen, waarna we ons verplaatsten naar een andere bar. Ik sloeg heel cliché mijn duikinstructeur aan de haak en we scheurden op zijn scooter het eiland over.

Met een flinke kater pakte ik mijn backpack de volgende ochtend in en werd om 9.00 uur opgepikt door een taxi, die me naar de ferry bracht. Om 12.00 uur stond ik op Chumphon en vanaf de airport van Chumphon zou ik om 19.00 uur een vlucht naar Bangkok hebben. Om 17.00 uur zou er pas een transfer gaan, werd me verteld. Dus besloot ik mijn vlucht te skippen en om 12.30 uur in een bus naar Bangkok te stappen, waar ik om 22.00 uur aankwam. Ik checkte voor de zoveelste keer in bij de Green House, maar dit keer lekker een privé kamer mét airco! Ik liep gauw Khao San Road op om nog wat spullen te scoren en een Pad Thai aan de straat te eten, waarna ik gauw mijn hostel in vluchtte en mijn bed in dook. Ineens werd ik knetter gek van de hoeveelheid mensen op Khao San Road en alle muziek die uit de boxen knalt!

Zaterdag 28 mei 2016: een dag die in mijn geheugen gegrift staat als het einde van mijn reis. Een dag waar ik automatisch naartoe leefde, maar die mijn hele reis nog zo ver weg voelde. En nu was het ineens zover. Met gemengde gevoelens zat ik op Bangkok Airport en toen ineens blanco in het vliegtuig, alsof ik niet besefte wat er ging gebeuren, waar ik naartoe werd gebracht. Het voelde alsof het tijd was om naar huis te gaan, maar tegelijkertijd, zoals ik steeds zei: I don't feel like going home yet. Er is nog zoveel meer te doen, zien en ontdekken. Zuid oost Azië heeft mijn leven weer een heel stuk verrijkt en ik heb er geen seconde spijt van gehad om deze trip alleen te gaan ondernemen, ik ben nooit echt alleen geweest. Ik heb geweldige mensen ontmoet, soms voor één dag, een paar dagen en soms voor een paar weken, zoals Merel, die echt al snel als een hele goede vriendin aanvoelde. Met een hoop mensen heb ik nog steeds heel leuk contact. Deze reis heeft daarnaast eigenlijk alleen bestaan uit hoogtepunten, wat begon met het geweldige Cambodja:

De indrukwekkende Killingfields en de S21 gevangenis, chillen in Kampot, dansen in Sihanoukville, chillen op de prachtige bounty Koh Rong Islands, fietsen door het indrukwekkende en magische Angkor Wat. Gevolgd door West Maleisië:

Mijn leukste reismaatje en vriendin Merel ontmoeten, de geweldige en één van mijn favoriete steden Kuala Lumpur, met haar Petronas Towers, Batu Caves en Chinatown, de prachtige theeplantages van de Cameron Highlands en hier doorheen hiken, Penang met haar dieptepunten, maar geweldige streetart en national park en het ontmoeten van Craig en Mike, een hele week op vakantie van mijn reis en chillen op Perhentians Kecil, waar ik Merel na 2 weken gedag zei en nog een paar dagen samen met Mike bleef. En dan Borneo:

Borneo op zich is het absolute hoogtepunt van deze reis en één van de hoogtepunten van al mijn reizen, Orang Oetans van zó dichtbij in het semi wild spotten, hiken door Bako national park en de Probiscus Monkey voor het eerst in het wild spotten, Mulu: de mooiste grotten die ik ooit heb gezien met als absolute hoogtepunt adventure caving, weer Orang Oetans spotten in Sepilok en Sunbears, die rond springen, rennen, klimmen en klauteren door de regen, de rivercruise over de Kinabatanganriver, slapen in een prachtige lodge en talloze Probiscus en Makaak Monkeys spotten, krokodillen, slangen en verschillende soorten tropische vogels. Als klap op de vuurpijl en om Borneo goed mee af te sluiten, de Mount Kinabalu beklimmen met Craig, absoluut het letterlijke hoogtepunt van mijn reis! Dan last but not least, Thailand:

Met haar Ladyboyshow en Thaibox fights in Chiang Mai, knuffelen met olifanten en ze wassen en voeren in Elephant Nature Parc, waar geweldig werk wordt verricht, cliffjumpen bij Chiang Mai Canyon, chillen in Pai en het beste streetfood ever, in mijn eentje van Pai naar Chiang Mai 762 bochten overwinnen op een motorbike, dronken worden en naar de zwaar overrated Fullmoon Party op Koh Phangan en absoluut als de beste afsluiter van Thailand: mijn duikbrevet halen op Koh Tao!

En nu: back to reality! En verder dromen over mijn volgende reis en deze stiekem in mijn hoofd al een beetje plannen! :)

Ik hoop dat jullie met plezier mijn blogs gelezen hebben en dat ik stiekem weer wat mensen aan steek om op reis te gaan! Bedankt voor het lezen!

Tot de volgende keer!

Liefs, Ella

Reacties

Reacties

Arie

Ella, ik heb met veel plezier jou blog gelezen.
Dikke kus van Arie

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!