Ik ben inmiddels alweer bijna aan het einde van mijn Borneo trip. Ik zal jullie eerst even voorzien van een update naar aanleiding van mijn vorige blog. Mike heeft er een week over nagedacht om nog naar Borneo te komen om samen te reizen en ik heb er over nagedacht om 3 weken samen met hem door Brazilie te reizen, maar het is voor ons allebei niet haalbaar en we gaan onze eigen trip afmaken. We hebben nog steeds super leuk contact en we zien wel hoe dat verder loopt! Ik ben inmiddels een stuk verder in Borneo en ik vind het hier echt geweldig!!

De laatste dag in Kuching hebben we niet zoveel gedaan. De Canadese Laury en ik besloten om samen verder te reizen en we boekten onze vluchten naar Mulu en Kota Kinabalu. We pakten de volgende dag onze vlucht naar Mulu met Maswings. Een klein vliegtuig met propellers en slechts 8 personen aan boord. Vanuit de lucht zagen we alleen maar regenwoud en een bruine rivier en we kwamen aan op een super kleine airport, waar onze bagage op een kleine rolband werd gedropt. We werden opgepikt door de eigenaar van onze lodge en we kwamen aan in een mega grote kamer met 25 bedden. Onze trip begon daar gelijk. We werden voorgesteld aan onze schattige prive gids van 19 jaar, Yangin. Hij nam ons direct mee het regenwoud in en we liepen over een boardwalk (houten vlonders) richting de eerste cave die we hier zouden bezoeken. Mulu staat bekend om haar prachtige grotten! En dat is meer dan terecht! We kwamen in de Deep Cave aan en ik dit is de mooiste cave die ik ooit gezien heb! Heel hoog en wijd en aan beide kanten een prachtig uitzicht op de openingen met daarin helder groene bomen! We lieten alle groepen achter ons en liepen daar helemaal alleen, wat heel bijzonder was! De geur van vleermuizenpoep drong onze neusgaten in en de vleermuizen vlogen over onze hoofden. Verschillende 'douches' liepen uit het plafond naar beneden. We liepen hierna door naar de Langs Cave, die is vernoemd naar de grootvader van Yangin. Hij heeft deze cave ontdekt tijdens een expeditie in 1977, zoals alles caves hier pas in 1977 ontdekt zijn! Hierin waren een hoop stalag- tieten en mieten te zien. Even bijzonder waren ze allemaal en totaal anders dan de grotten in Europa! Weer buiten gekomen, kwamen we in een tropisch regenbuitje terecht, het tropisch regenwoud doet haar naam eer aan! In onze raincoats renden we naar een hutje, van waaruit we de vleermuizen zouden kunnen zien uitvliegen tegen de avond. Ze kwamen helaas niet, wat ik volledig begrijp met dit weer! We liepen terug en gingen naar het enige 'restaurant' in het super kleine Mulu en kozen iets uit van de beperkte menu kaart, wat ik weer iets geweldigs aan Azie vind!

De volgende ochtend zat Yangin al keurig op ons te wachten voor onze lodge. We stapten in een super smalle, houten boot, die ons over de rivier eerst naar een village bracht. Yangin liet ons de nieuwe longhouses zien, wat een erg bekend begrip is in Borneo. In longhouses leven hele dorpen samen onder 1 houten/bamboe dak, midden in het regenwoud. De nieuwe longhouses hebben hier niets van weg. Ze zijn van beton, hebbben verschillende eigen voordeuren en zijn uitgerust met airco en sateliet tv. We struinden een klein lokaal marktje af, wat duidelijk afgezet was voor toeristen en waar ze overal hetzelfde verkochten. Ik wist toch wat op de kop te tikken en liep vrolijk langs de traditionele huizen, tegenover de longhouses, terug naar de boot, die ons naar de Wind Cave bracht. Yangin legde ons uit over de wanden, die zijn gevormd door de rivier die er vroeger hoger doorheen stroomde en hoe alles is gevormd door water, erosie en bacterien. Deze cave was zo'n bijzonder voorbeeld van hoe krachtig de natuur is. In een opening voelden we de wind er doorheen stromen, doordat de cave 4 openingen heeft. We zagen weer stalag- tieten en mieten, waarvan ze nog niet ondekt hebben waarom deze zo smal blijven. Over een vlonder tussen de rotsen door liepen we door naar de Clear Water Cave, waar een rivier doorheen stroomt. De cave is nog maar voor 60 procent ontdekt, waardoor ze geen idee hebben waar de rivier de cave in en uit stroomt. Wat ik het allermooiste aan deze twee caves vond, was dat ze beiden verschillende openingen in het 'dak' hadden, waar boven bovenuit groeiden en het licht scheen magisch de cave in. We sloten onze trip met Yangin af met een lunch en voor de middag hadden we de Canopy Walk geboekt, waar ik al heel lang naar uit keek, omdat ik Taman Negara geskipt had. Met een Australisch echtpaar en onze gids Ashling liepen we het regenwoud in richting de Canopy Walk. We liepen een hoge trap op, de bomen in. De Canopy Walk bestaat uit hele smalle touwbruggen, die tussen de bomen hangen, op zo'n 30 meter hoogte. We liepen over twee smalle houten plankjes en de enige bescherming naast ons waren wat gevlochten touwen, die tot aan onze schouders gespannen waren. De enige houvast die de brug heeft, is aan het begin en eindpunt aan de bomen, wat wel te voelen was ook! Ik waagde een paar stappen op de eerste brug en dat was behoorlijk wankel/instabiel, wat het een spannende tocht maakte. Deze Canopy Walk is de langste in zuid oost Azie. Op de terugweg liepen Laury en ik samen nog een trail naar een waterval, dwars door het regenwoud. De 1.35 km leken er 5 te zijn, maar uiteindelijk kwamen we aan en namen eindelijk een frisse duik. De temperatuur en vooral in combinatie met de luchtvochtigheid kan aardig oplopen hier, dus het is de hele dag zweten geblazen! Later hoorden we trouwens van iemand dat er krokodillen in deze rivier kunnen leven. Oops..! Of het waar is, weet ik niet, want de gidsen zeiden dat we hier prima konden zwemmen. We aten in de avond bij het infocentre van Mulu en speelden op de grond in onze dorm Yathzee met twee Deense meiden. Voor 22.00 uur ging het licht alweer uit, wat normaal is hier in Borneo.

Grote plannen om de big loop te gaan lopen deze dag resulteerde in wachten tot een hele lange tropische regenbui was afgelopen. Echt bizar hoe hard het hier onafgebroken kan regenen! Tegen de middag veranderde ik mijn plannen, omdat ik had gehoord over Adventure Caving. Ik was super blij met Natascha en Hannah, die last minute besloten dit te boeken, want ze vertrokken pas met minimaal 3 mensen. We liepen naar de Horse Stone Cave en enkel een kleine trap bracht ons naar binnen, waarna het gangbare pad stopte. We zetten onze helmen, uitgerust met een mega felle lamp, op onze hoofden, hesen ons in onze klimbroekjes en we liepen achter onze gids Sim aan. Dwars over de rotsen en keien heen, door de modder, door de vleermuizen poep. Behalve onze lampen was het compleet donker in de cave, waardoor het leek alsof we op onze eigen ontdekkingstocht waren! We moesten al gauw tussen stalagmieten door klimmen, onder rotsformaties door en door smalle gangetjes kruipen en over het water heen springen. Af en toe werden we voorzien van een frisse douche door het water wat door de grot naar beneden loopt. We werden omgeven door honderden fladderende vleermuizen, die aardig dichtbij kwamen. Een vleermuis vloog recht op mijn gezicht af en kon nog net op tijd uitwijken. Hannah scheet 7 kleuren in haar broek, omdat ze bang was rabies te krijgen of te verdwijnen in 1 van de kliffen of donkere gaten. We klommen tegen de rotsen aan via touwen omhoog en naar beneden en we moesten een klif oversteken, waarbij we onze voet op slechts 1 smal puntje rots konden zetten en waarbij we met onze klimbroekjes en klimhaken vastzaten aan een gespannen touw. We kwamen aardig wat grotbewoners tegen, zoals vogeltjes, die hun nestjes in inhammen maakten, spinnen en nog wat verschijningen, waarvan ik de namen niet weet. Het volgende obstakel wat het letterlijke hoogtepunt van dit avontuur. We klommen met een touw een rots af, waarna we onze klimhaken aan een lang touw bevestigden. We klommen een grote rots op, die mega smal was en aan beiden kanten was een diepe klif recht naar beneden. Uit de rots staken allerlei scherpe punten en halverwege moest er onder het touw door geklommen worden. We liepen onder stralen water door en aan het einde van de lange rots, maakten we onze haken vast aan een nieuw touw om langs een rotswand opzij te klimmen, hangend aan het touw. De grote ruimte werd weer enkel verlicht door onze hoofdlampen. We gingen dezelfde weg helemaal terug en met een gelukzalig gevoel liep ik terug het regenwoud door. De avond verliep weer rustig met een heerlijke curry, biertjes en een gezellige groep backpackers, bij het enige 'restaurant' bij een lokale familie.

De volgende ochtend klom ik met Laury de Bird Tower op, die boven de bomen uitstak, om te kijken of we vogels konden spotten, maar we zagen helaas niets. Ik besloot dat ik wel genoeg geklommen, gehiked en gezweet had, dus ik stapte in de shuttle service van het luxe Marriott resort en spreidde mijn handdoekje uit op een bedje aan het zwembad. Ze ontdekten snel dat ik geen gast was, maar als ik eten en drinken zou bestellen, mocht ik blijven. Prima! Laury kwam me later vergezellen en we voelden ons de hele dag als twee prinsesjes aan het zwembad! We dronken gratis water en pikten appels van de bar. Na deze heerlijke middag liepen we naar het einde van de straat waaraan onze lodge lag, om naar de zonsondergang te kijken. Onderweg werd ons een ijskoud blikje bier in onze handen gedrukt door een groep lokale mannen, die in en aan een truck hingen om posters en vlaggen van hun politieke partij op te hangen. Enkel onze lodge was voor een andere partij, waarvan zij de volgende dag ook allerlei vlaggen en posters ophingen. We kregen uitleg over de partij door een man in onze lodge en grappige is dat niemand precies weet wanneer de verkiezingen zijn. Het kan volgende week zijn, maar ook volgende maand of morgen.

Tot zover tot aan Mulu, de rest van Borneo zal ik in een volgende blog beschrijven, want ik moet nu gauw de bus gaan halen om naar Mount Kinabalu te gaan, die ik morgen ga beklimmen! 1 van mijn letterlijke hoogtepunten van mijn reis!

Liefs, Ella