Ellabeers.reismee.nl

Maleisie, van Perhentians Kecil tot aan Borneo, Kuching

Lieve vrienden,

Inmiddels ben ik alweer een oceaan overgestoken, overigens nog steeds in Maleisie, maar op het Maleisische gedeelte van het eiland Borneo. Borneo is echt geweldig, maar ik wil eerst nog even terugblikken op mijn laatste dagen op het westerlijke schiereiland van Maleisie. Hierna zal ik mijn eerste indrukken op Borneo met jullie delen. Ik kan nu al niet wachten!

Om 5.00 uur werd ik door Merel uit mijn slaap gerukt in de nachtbus naar Kuala Besut. We waren al aangekomen in Kuala Besut. Om 7.00 uur sprongen we op de speedboot, die ons naar de Perhentians zou brengen. We kozen voor het backpackerstrand Longbeach op Kecil. De speedboat knalde op het water en wij knalden heerlijk mee met een grote glimlach. Vanuit de boot hadden we 1e rang plekken voor de zonsopgang, wat echt geweldig was! Op de een of andere manier beleef ik altijd mijn meest ultieme geluksmomentjes als ik in zo'n boot over het water heen knal en wanneer ik alleen maar luister naar de motor van de boot, het water en geniet van het uitzicht. Ik voel me dan altijd zo intens gelukkig! Het eiland leek in eerste instantie een beetje een tegenvaller, omdat ik gewoon een beetje verziekt ben door alles wat ik al gezien heb en omdat het niet het bountyeiland was wat ik verwacht had. Overigens ben ik nog steeds van mening dat de accommodaties er echt shit zijn. Heel erg basic en best vies en je betaalt er grof geld voor in vergelijking met wat je op andere plekken betaalt. We installeerden ons in een dorm met 30 bedden in het Panorama hostel. De eilanden zijn vooral erg gericht op duiken, maar wij kwamen om heerlijk te relaxen om op vakantie te gaan van onze reis, want geloof het of niet, we waren echt heel moe! De rest van de dag vertoefden we lekker op het strand en bij Oh La La hadden we een heerlijk diner en dronken we cocktails. We verplaatsen ons naar een bar op het strand waar een vuur show werd gegeven. We schoven bij twee Britse meiden aan, die we al kenden uit de dorm, aan de knusse lage tafeltjes met een kaarsje erop en we leerden Marjolein daar kennen. We sloten de avond heerlijk af met cocktails.

We zaten met Marjolein, Pia, Tegan en Becca aan het ontbijt, die allemaal een snorkeltrip hadden geboekt, die over 15 minuten zou starten. Merel en ik wisten niet hoe gauw we onze spullen moesten pakken en bij ze aan moesten sluiten! Met een leuke groep meiden en drie locale jongens stapten we op een boot. We stopten op een eerste spot om grote schildpadden te spotten en ik zag er al gauw een aantal op de bodem liggen. Helaas vond een jongen het nodig om naar de bodem te zwemmen en het arme beest aan te raken, maar het gaf mij wel een van mijn mooiste ervaringen ooit. De schildpad zwom vlak voor me naar het wateroppervlakte toe en weer naar beneden, en weer omhoog en naar beneden. Ik zwom vlak achter hem, dus ik kon hem precies vanaf een afstandje, uiteraard zonder aan te raken, volgen! We hadden een geweldige gids, die de volgende spot oversloeg, zodat we niet weer met 30 mensen in het water lagen te dobberen rond een paar beesten. We voeren door naar de derde spot, waar we met haaien konden zwemmen. Ik zwom in mijn eentje een andere kant op en ik zag er al gauw eentje recht onder mij zwemmen. Ik sprong bijna uit elkaar van geluk en ik besloot de haai een tijdje te volgen! Totdat ik mijn neus op een mega kwal stootte, die ik nog net kon ontwijken! Toen ik weer met mijn hoofd onder water dook.. weg haai.. Overigens dacht ik dat de haaien niet gevaarlijk waren, want waarom zouden ze ons anders het water in laten? De gids vertelde later doodleuk dat we ze niet mochten volgen, want dan kun je ze gaan irriteren.. Oops.. De rest van de groep had er nog geen een gezien en ik zag na een tijdje een tweede haai onder me zwemmen! Ik riep de rest van de groep, die met een rotvaart aan kwamen zwemmen.. weg haai.. Verder zag ik nog een hele grote schol zwaardvissen en allerlei mooie kleinere visjes in allerlei kleuren. Toen ik inmiddels de boot weer was opgeklimd, vertelde de gids dat er aan de andere kant van de boot een groep haaien zwom. Ik waagde nog een sprongetje en zag een haai zwemmen met een hele kleine baby, die boven haar vin sychroom mee zwom. Echt prachtig om te zien! We voeren terug naar de tweede spot, waar we te water werden gelaten met een stuk brood in onze handen. Geen idee wat er ging gebeuren, maar toen ik mijn hoofd in het water stak, werd ik compleet omsingeld door honderden gretig happende vissen. Ik hield het brood net iets boven water en ze sprongen allemaal op. Ze zwommen letterlijk slechts enkele milimeters bij mijn gezicht vandaan. Echt heel tof was dat! Ze hadden weer prachtige kleuren en vormen en we zagen een hoop koraal en anemonen. Bij een lokaal restaurant werden we gedropt om heerlijk te lunchen, waarna we nog een keer terug voeren naar de schildpadden spot. Dit keer waren we de enige boot daar en we konden de schildpadden eerst niet onderscheiden van rotsen. Toen iedereen weer op de boot zat en ik het water in sprong, zodat Merel wat foto's van me kon maken, was de bodem van de zee veel helderder en zag ik ineens nog een schildpad, maar dit keer veel beter! Hij kroop op zijn gemakje over de bodem, zoekend naar eten en nam af en toe een hap. Echt zo bijzonder ook weer! We stopten als laatste bij een verlaten strandje, waar we snorkelend naartoe zwommen. We zagen heel veel verschillende kleurige visjes, koraal en paarse anemonen. We zagen uit een anemoon heel veel verschillende nemo's zwemmen, precies zoals in de animatiefilm! Met de groep sloten we af met een cocktail bij Oh La La. We kwamen Mike, Craig, Marian en Olive weer tegen bij de bar en zij sloten gezellig aan. We gingen met een groepje door naar de Beach Bar, waar we onze flessen vodka konden opdrinken. We belandden dansend op de dansvloer van zand met een hele groep locals, waar ik Mike versierde en andersom. We bleken elkaar al een paar dagen leuk te vinden, maar we hadden het nog niet echt aan elkaar laten merken.

De volgende ochtend werd ik door Merel uit mijn slaap gerukt, omdat ze een massive spider op de wc had gespot! Ik wist werkelijkwaar niet wat ik zag toen ik om een hoekje durfde te kijken. Toen ik twee Britse meiden erover informeerde, stonden ze net zo hard naast me te springen als ik. De staf kwam op dat moment om de wc schoon te maken en we verzochten hem om de spin te verwijderen. Hij spoelde hem weg en ging er met zijn platvoeten in zijn flipflop bovenop staan. Hij bleef maar rond spoelen met de slang en had geen idee, totdat een van de Britse meiden gilde: IT'S UNDER YOUR FOOOOTTTT!!!! Het beest was al gekild en werd genadeloos door het putje gespoeld. Met Merel en Mike chillde ik de rest van de dag op het strand. Dit was Merel en mijn laatste dag samen alweer helaas. De barren waren deze avond allemaal dicht. Er gingen geruchten rond over een full moon party. De politie kwam het eiland de hele avond controleren. Het hele eiland heeft eigenlijk geen vergunning om alcohol te verkopen.

De volgende ochtend vroeg zwaaide ik Merel uit op de pier. Merel, nieuwe vriendin, als je dit leest: we hebben bijna 2 weken samen gereisd en ik heb echt een geweldige tijd met je gehad, je bent echt een topper, ik heb super veel met je gelachen en non stop heerlijk met je kunnen kletsen, ik hoop dat ik je in Nederland gauw weer zie! Ik zocht Mike hierna op. Zijn vrienden hadden het eiland ook deze ochtend verlaten en we hadden besloten om samen nog lekker 3 dagen op dit heerlijke eiland te blijven. We verruilden onze dorms voor een bungalow bij Panorama en de rest van de dag deden we niet zoveel, omdat Mike allerlei klachten en vreemde plekken op zijn lijf had. Eind van de middag ben ik alleen nog even naar het strand gegaan, maar ik met Pia wat heb zitten drinken en we daarna met zijn drieen aten.

Mike en ik moesten helaas de volgende dag onze bungalow weer verlaten, het eiland was erg vol geboekt. We boekten een fijne bungalow bij Madahari. Mike was nog steeds ziek, dus ik zocht Jose en Rachel op het strand op, die ik al van Penang kende. We deden de hele dag niet anders dan lekker relaxen, ik ging tussendoor nog even bij Mike langs, en ik sloot weer bij de meiden aan om naar de andere kant van het eiland, naar een ander strand te lopen voor de sunset. Hier was ik een paar dagen geleden ook al geweest en toen heb ik een adembenemende sunset gezien. Deze avond was het er te bewolkt voor. We aten wel lekker direct aan het strand, ook met Pia en Charlot, waarna ik lekker naast Mike kroop om lekker series te kijken in bed!

De volgende ochtend moesten we weer verhuizen. Ik stootte met mijn verstrooide hoofd twee kapjes van mijn tenen en een hele nagel eraf. Heerlijk als je omringd ben door alleen maar zand en zout water! Het arme schaap dook zijn bedje weer in en ik ging weer bij Jose en Rachel op het strand chillen. We kochten een fles rum monkey, een lokaal drankje en hadden en sloten onze laatste middag met elkaar gezellig af. Met Mike en de meiden ging ik voor een diner en ik at een barracuda (Ang en Ralph, lees: echt? leeft hij nog?) en de Beach Bar, was na alle politiecontroles, eindelijk weer open! We hadden sloten de avond super gezellig af met cocktails aan de kleine tafeltjes op het strand.

Om 8.00 uur stapte ik met Mike op de boot terug naar Kuala Besut. Ik had om 14.20 uur een vlucht naar Kuching. Mike zou de nachtbus naar Kuala Lumpur gaan boeken. Hij besloot met mij in de minivan te stappen naar Kota Bhura te stappen en ook per vliegtuig te gaan. Zo konden we fijn nog wat tijd samen doorbrengen, want we waren er nog lang niet aan toe om al afscheid te nemen. We hadden nog een fijne tijd in de minivan en op de airport. We hadden echt super fijne dagen samen gehad, dus afscheid nemen viel helemaal niet mee. Mike werd er door een oude man op aangesproken dat kussen in het openbaar niet toegestaan is.. Oops.. Ik had een goede vlucht naar Kuching, in het vliegtuig was ik de enige local en ik voelde me nu een echt reiziger! Op de airport kwam ik slechts 1 blanke jongen tegen en ik pakte in mijn eentje een taxi naar Singghasana, mijn hostel. Ik dumpte mijn spullen op mijn dorm en ging een rondje lopen door de stad en lekker aan de rivier eten. Op de dorm leerde ik al gauw weer nieuwe reismaatjes, Deirdre en Adele, kennen.

Ik kwam er al gauw achter dat er in Borneo echt niet veel backpackers zijn, het hostel is praktisch leeg en de mensen die er zijn, dat is in verhouding nog veel. Met Deirdre en Adele pakte ik de volgende middag de lokale bus richting Semenggoh Nature Reserve, waar Orang Oetangs in het semi-wild leven. In de bus leerde ik mijn nieuwe reismaatje Laury, uit Canada, kennen. We kwamen in het park uit in een kleine tuin en we zagen al gauw een vrouwtjes Orang Oetang en een kleintje slingeren. Ze zouden bijna gevoerd worden. Ze slingerden rond tussen de bomen en aan de touwen en af en toe namen ze even een pose richting ons aan, ze waren zich er duidelijk bewust van dat wij naar ze keken. Het vrouwtje klom uit de boom naar beneden en we moesten allemaal gauw achteruit lopen, voor onze eigen veiligheid. Even later kwam ze recht voor ons zitten, op de brug waarop we stonden, om op haar gemakje haar fruit te gaan zitten eten. Uit de jungle hoorde ik ineens een zwaar geritsel komen. Een enorme Orang Oetang kwamen door de bomen aangeslingerd. De rangers waarschuwden ons gelijk voor hem. We moesten ten alle tijde op onze hoede zijn, stil zijn en geen foto's met flits maken, want ze hadden totaal geen controle over hem. Hij kwam recht voor ons fruit eten en keek ons aan. Wat een avontuur, wat een spanning! Bij elke beweging die hij maakte, sprongen we weer een stukje naar achteren. We keken nog op een andere plek, waar we nog een hele kleine baby en een grote zagen. In de avond at ik met Deirdre, Adele en Laury aan de waterfront.

Om 8.00 uur zaten we alweer met zijn vieren in de lokale bus richting Bako National Park. We stapten in een speedboot, die ons stuiterend over het water naar de ingang van het park bracht. Weer zo'n geluksmomentje, met uitzicht op lokale vissersbootjes! We liepen een eerste trail richting T Paku, waar we apen konden zien. We zagen geen apen, maar we kwamen wel uit op een verlaten strandje, in een baaitje, echt prachtig! Laury en ik hiketen samen terug, omdat wij samen nog een trail wilden doen. De Zweedse Albin sloot bij ons aan. Met Laury lag ik al de hele tijd helemaal krom van het lachen door onze miscommunicaties. Toen ik zei tegen Laury: I think I can smell your food, waarmee ik de lunch in haar tas bedoelde, dacht zij dat ik bedoelde dat ik haar voeten rook. Albin was een prachtige aanvulling op ons. We vervolgden onze route naar de K. Pandan Kecil trail, richting de rotsformaties. Toen Laury en ik het hierover hadden, vroeg Albin zich hardop af over welke rotsformaties we het toch hadden? We konden niet stoppen met grappen over dat: Albin is just following us!! En toen Laury zich afvroeg wat een coffee in Zweden kost, snapte Albin maar niet waarom Laury interesse had in een prijs van een copy in Zweden!? We klommen een stuk omhoog en kwamen bovenop een berg uit. We vervolgden onze hike door de bush en over houten vlonders. We zagen een aap gauw weg schieten. We kwamen uiteindelijk bovenop een klif uit, boven een prachtig verlaten strand, met aan beide kanten de rotsformaties. We konden het natuurlijk weer niet laten om achter het bord no entry te verschijnen voor wat hilarische foto's. Albin verliet ons halverwege de hike terug en toen we terug naar beneden klommen, hoorde Laury wat ritselen in de bosjes. Ons geduld werd beloond, we zagen een echte neusaap, niet ver bij ons vandaan! Een aap met een gigantische neus en een spierwitte staart! Hij zag ons ook en klom gauw de boom in. We konden hem zo'n 30 minuten volgen, hoe hij van boom naar boom sprong, zat te eten, te chillen en hoe hij een super grappig geluid maakte. Een beetje als een koe, maar dan anders. Wat een ultiem geluksmoment was dit, we voelden ons zo lucky!! We liepen terug naar de boot en naast de brug zagen we nog een stuk op 10 Makaak apen! Zwarte apen met een zilver gezicht. Eentje had een oranje baby, die heel cute aan zijn moeder hing en op haar klim en nieuwsgierig om zich heen keek. We pakten de boot en de bus terug en we gingen in de avond heerlijke sushi eten met Adele ook. Met Laury sloot ik de avond af in een bar met 3 andere backpackers en drankspelletjes.

Tot zover het laatste gedeelte van west Maleisie en alvast een voorproefje van Sarawak, het westen van Borneo. Ik weet zeker dat ik verder een geweldige tijd ga beleven en dat Borneo 1 van de hoogtepunten van al mijn reizen zal zijn! Heel misschien komt Mike me nog een weekje vergezellen in Sabah, het oosten van Borneo. Ik wacht in spanning af!

Liefs, Ella

Reacties

Reacties

Marleen

Hè ella, waar leuk om zo te lezen wat je beleeft! Nu Borne! Fantastisch. Ben ik ook geweest 4 weken lang. Echt super een wat je schrijft het is niet echt erg ingericht op backpack ers. Maar daar komt vast goed met jou. Tip; als je van kakkerlakken houdt moet je naar de niah cave.... en jij gaat vast naar de pinacles?! Have fun!

jolijn

Hè Ella.
Zo te lezen geniet je met volle teugen.
Lijkt me echt super gaaf daar! Vooral om al die dieren in het wild te zien lijkt me erg indrukwekkend. Ik kijk uit naar je volgende reis verhaal. Liefs jolijn

Arie en Linda

He Ella, wat leuk dat wij al lezende samen met jou zo,n mooie vakantie mee mag maken.

Angelique

Elliiii wat een geweldig verhaal weer! Kijk Max, een baracuda! Hij leeft nog! Echt?! Leeft hij nog? hahahahah

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!