Lieve vrienden,

Vanmiddag ben ik aangekomen in Kuching, op Borneo. Ik heb de laatste tijd erg weinig tijd gehad om op alle lieve berichtjes en appjes te reageren, maar dat lijkt me alleen maar een goed teken, want ik heb het hier onwijs goed naar mijn zin. Heerlijk om even uit de Nederlandse rush te zijn en mijn telefoon gewoon eens 5 hele dagen niet aan te raken. Ik heb het westelijke gedeelte van Maleisie inmiddels dus verlaten, dus hoog tijd om daar even op terug te blikken.

Op donderdag 7 april vloog ik van Siem Reap, Cambodia, naar Kuala Lumpur, Maleisie. Een klein beetje onwennig kwam ik in het Reggae Mansion hostel aan, omdat ik nu voor het eerst echt alleen begon. Ik had echt een fantastisch bed in een dorm met 24 bedden, maar een eigen hokje met een gordijntje ervoor, waarin ik alles kwijt kon! Ik leerde gelijk een leuke groep mensen kennen, waarmee ik ging eten en cocktails ging drinken op een rooftopbar, waar vandaan we over heel Kuala Lumpur uit konden kijken!

De volgende dag heb ik de hop on hop of bus gepakt om KL te verkennen. De sloeg aardig wat stops over, om bij de bekende Petronas Towers uit te stappen. Verder dan de grote shoppingmal kwam ik niet, want ik kon pas eind van de middag de Towers op, dus kocht ik een kaartje voor de volgende ochtend. Het national museum en het Royal Palace waren oke, maar dit soort dingen zijn dan ook niet echt mijn ding. De butterfly farm daarentegen was echt ontzettend leuk om rond te kijken! Ik werd omgeven door kleurrijke vlinders in een prachtige tuin. Ik raakte een beetje in shock toen ik in een ruimte met opgezette spinnen (lees: tarantula's) belandde, waaronder de plaats stond aangegeven waar ze leven. De Cameron Highlands, mijn volgende stop... Mijn grootste doel van deze dag was om het bird park te bezoeken, maar helaas bleek ik slechts 7 ringgit te kort te komen en een lieve glimlach en smeken mocht niet baten. Nog even een bliksembezoek aan de Central Market, allemaal leuke, gezellige kraampjes en eettentje, binnen in een gebouw. Toen ik in de dorm op de banken lag te chillen en te kletsen, leerde ik Merel kennen. Toen nog niet wetende dat we dikke vriendinnen zouden worden en dat we iedereen verbaasden als we vertelden dat we elkaar pas net kenden en geen vriendinnen van thuis waren. Ook Arne, die ik al kende van Cambodja, was aangekomen en samen met de Duitse Swia en Hanna doken we met zijn allen de rooftopbar van Reggae Mansion op in de avond.

Samen met Merel ging ik de volgende dag KL verder verkennen. Merel fungeerde vanaf dat moment als een soort van moeder voor mij, want als zij er niet was geweest, weet ik niet of ik nog helemaal heel was geweest. Ik ben er namelijk nog steeds niet aan gewend dat hier links gereden wordt, dus ik kijk nog steeds de verkeerde kant op als ik oversteek. En dan denk ik: er komt niks aan, lopen maar! En dan komt er aan de andere kant een hele stoet met verkeer aan. Zo is het ook met voorbijgangers nog steeds erg verwarrend voor me. Ik wil ze nog steeds allemaal rechts passeren, terwijl zij me maar rechts tegemoet blijven komen. Oh ja, links lopen..! Ik ging deze ochtend de Petronas Towers op en had een gigantisch uitzicht over de hele stad. Met Merel ging ik lekker het terras op en daarna pakten we de metro naar de Batu Caves. We klommen een gigantische trap op en kwam in twee caves uit. Leuk om te zien, maar niet heel bijzonder. Mijn highlight waren de aapjes die op de terugweg op de trap aan het spelen waren en die constant op zoek waren naar welke spullen ze konden stelen. De aapjes zijn hier aardig agressief. We keken in een Hindoe tempel toe hoe de Hindoe's deze kwamen bezoeken en hun ritueel aflegden. Heel bijzonders om te zien. 's Avonds bezochten we nog de nightmarket, waarna we weer met een leuke groep op onze eigen rooftopbar belandden. Met zijn allen gingen we door naar Pubstreet, waar we in een nogal foute club belandden, maar waar we de avond van ons leven hadden en waar ik werd versierd door de 23-jarige Australier Paddy.

Merel en ik vertrokken de volgende middag na een luie ochtend richting Chinatown om even lekker te shoppen. We lagen helemaal dubbel om de verschrikkelijke selfiesticks die we gekocht hadden en op elke foto die ermee gemaakt is, staan we er gierend van het lachen op. In de Central Market aten we een kleffe lokale maaltijd en de rest van de avond chillden we lekker in onze dorm, samen met Arne en Paddy.

Het was tijd om onze backpacks weer in te pakken en deze geweldige stad te verlaten. Merel en ik besloten samen verder te reizen en samen pakten we de metro en de bus naar Tana Ratah, wat in de Cameron Highlands ligt. We vonden een heerlijk hostel en we aten bij een Nederlands restaurant de lekkerste eendenborstfilet ever! De volgende ochtend gingen we al vroeg op pad met onze hele dorm. We boekten geen tour, maar besloten zelf een trail te gaan lopen door de Highlands. We begonnen onze hike langs een klein dorpje, waarna we al snel de forest in gingen en omhoog begonnen te klimmen door de gladde modders, onder takken door en over boomstammen heen. Ik raakte al snel achterop samen met Iris. De mannen renden liever omhoog en wij kletsten liever tijdens het lopen. Het was een flinke en glibberige hike omhoog, waarbij we via touwen over bomen omhoog moesten klimmen. Op de top klommen we een uitkijktoren in en vanaf daar weer via een geasfalteerde weg richting de theevelden, waar de Cameron Highlands om bekend staan. We liepen met een super gezellige groep en wat dansjes en liedjes onderweg maakte de sfeer geweldig! We liepen onder bananenbomen door en langs aardbeienfarms. Uiteindelijk kwamen we bij de theevelden uit, waar we vanaf de weg helemaal over konden uitkijken. Prachtig helder groen lag het erbij en met allerlei smalle paadjes er tussendoor. Een theeveld zijn we een stuk ingelopen en aan het einde van de route aten we bij een restaurant zonder menukaart. Eten wat de pot schaft, heerlijk!

We besloten de volgende ochtend alweer samen te vertrekken richting Penang. De bus dropte ons voor de ferry af, terwijl er een brug naar het eiland loopt, dus ik was alweer pissed off, omdat ze op deze manier in Azie altijd meer geld willen laten uitgeven. We zaten met de Engelse Harry, onze cutiepie van 18 jaar, op de ferry, waar we in Penang nog meer tijd zouden gaan doorbrengen. We pakten de ferry en daarna de bus richting Love Lane, het bekende backpackersgebied in de stad Georgetown, op het eiland. We checkten in het Tipsytiger hostel in, waarna we met Madawi heerlijk sushi gingen eten aan zo'n lopende band, wat we allemaal nog nooit gedaan hadden! We eindigden in de bar van het hostel en een poging tot uitgaan mislukte, omdat het totaal niet druk was in Penang.

De volgende dag besloten we een walkingtour uit de lonelyplanet te gaan lopen. We liepen langs het water en prachtige koloniale gebouwen. We lunchten bij een healthy lunchroom en we liepen door knusse straatjes met gezellige winkeltjes en kraampjes. We liepen door Little India, kochten fruit op straat en probeerden een Indiase snack uit. Georgetown staat bekend om streetart. We zagen een hoop muurschilderingen over de hele route, wat echt geweldig was om te zien! Oude brommers of een stoel die tegen een muur was geplaatst, waarboven een jongetje erop geschilderd was. We meeten met Harry in de avond om heerlijk Indiaas te gaan eten. Ik heb serieus nog nooit zulke lekkere kip op! We doken op tijd de mand in, om de volgende ochtend weer van hostel te wisselen.

Vanwege wat vreemde gebeurtenissen in ons hostel, zoals spullen die gejat werden, hing er niet zo'n leuke vibe, dus we checkten in bij Siok hostel, in een female dorm, waar Madawi en Sarah al verbleven. Merel en ik pakten de bus naar Penang Hill, waar we met een grappig schuin treintje omhoog gereden werden. We bezochten een kleine tempel, waar we even een momentje van bezinning pakten in de deuropening en keken naar hoe de Hindoe's hun ritueel kwamen afleggen. Heel bijzonder en mooi om te zien! Ik stak daar een kaarsje aan voor pappa, zoals ik dat op elke reis doe. We kwamen Madawi en Sarah weer tegen, waarmee we naar een Brits restaurant op de Hill gingen. We ploften neer in een super mooie tuin en Merel en ik bestelden een high tea! In de avond pikten we Harry weer op voor een heerlijke Indiase maaltijd bij het buur restaurant en we namen hem mee naar de Tipsytiger bar voor cocktails. We gingen met een groep door naar een bar, waar we Mike, Craig, en Marian leerden kennen.

Merel en ik hadden het onwijs gezellig samen en we kletsten met elkaar alsof we elkaar al jaren kenden, maar de volgende dag besloten we toch even een dagje voor onszelf in te plannen. Merel ging naar de H&M en ik was wel toe aan een hike door het national park op Penang. Het kostte me 1,5 uur met de bus om er te komen, maar toen kon de hike naar Monkeybeach beginnen. Met de bus reed ik ervoor al langs een prachtige kustlijn, met helder water en zand en grote rotsen in de branding. De hike liep ook helemaal langs dit straat, dus ik had de hele route prachtig uitzicht hierop en op floating villages. De hike ging van een normaal pad al snel over in op en neer klimmen en klauteren over bomen, takken, wortels, trappen, bruggetjes. Ik merkte al snel dat het bloody hot was in de forest en ik liep aardig door, waardoor ik compleet doorweekt iedere keer uitgleed, op mijn gat lag en mijn hoofd tegen een boom stootte. Verder ben ik totaal niet onhandig ofzo... Na aardig wat kilometers bikkelen in de hitte, kwam ik uit op een super rustig en mooi strand, waar ik plaats nam op een schommel en genoot van de rust om me heen en dat ik deze hele reis alleen onderneem. Aan het einde van het strand hikete ik de forest weer in, waar het klimmen en klauteren weer begon. Uiteindelijk kwam ik uit op Monkeybeach, wat een super gezellig strand was met allerlei leuke hutjes, bootjes, schommels en locals. Na een cocosnoot leeg te hebben gedronken, hikete ik lekker terug in plaats van de boot terug te nemen. Bij de bus kwam ik Mike, Craig, Marian en Olive weer terug en nodigde Mike me uit voor diner. Samen met Merel en Madawi schoven we later bij hen aan in ons favoriete restaurant Kapitan. Hierna stapten we op de nachtbus, die ons naar Kuala Besut zou brengen. Mike, Craig en de meiden zaten in dezelfde bus, waar we nog een super gezellige tijd mee tegemoet gingen.

De rest van west Maleisie zal ik in mijn volgende blog beschrijven. Ik duik nu lekker mijn 10 persoons dorm op. Het slapen in dorms bevalt me overigens prima! Vooral een erg leuke manier om mensen te ontmoeten!

Liefs, Ella