Lieve vrienden,

Inmiddels ben ik alweer even in Maleisie en ook heb ik de grote, geweldige stad Kuala Lumpur alweer verlaten na een paar fantastische dagen, dus het is hoog tijd om terug te blikken op het laatste stukje van Cambodja.

Een beetje een vreemde route legden we af, maar aangezien we vanaf Phnom Penh gemakkelijk naar Siem Reap konden reizen, had ik hier graag nog een tussenstop voor een bliksembezoek om de S21 gevangenis te bezoeken, waar we eerder geen tijd meer voor hadden. Een zeer indrukwekkende plek weer om te bezoeken. S21 heeft alles te maken met de Killingfields. De gevangenis fungeerde eerst als school en deze werd in het strikt geheim overgenomen om een gruwelijke gevangenis te creëren. Mensen werden zonder enige reden opgepakt en naar de gevangenis gebracht, waar gruwelijke martelingen plaatsvonden. Ze werden opgesloten in veel te kleine hokjes, die nog allemaal intact waren en waarin we konden kijken. Er waren foto’s te zien van honderden gezichten. De gevangenissen raakten hun identiteit kwijt in de gevangenis en werden genummerd. De haren werden allemaal afgeknipt tot dezelfde lengte en kleding en alle waardigheid werd afgenomen. Niet alleen volwassenen, maar ook kinderen werden opgepakt. Als de gruwelijke martelingen, zoals ondersteboven op een houten plaat gehangen worden en met water overspoeld te worden of met je handen achter je rug aan een touw omhoog te worden getrokken aan een rek, niet voldoende waren om de gevangenen uit te moorden, dan werden ze naar de Killingfields gedeporteerd, om alsnog te eindigen in een massagraf. De rekken die voor marteling gebruikt werden, fungeerden even daarvoor nog als speelmateriaal voor de school. De gevangenen werden met, op maat gemaakte beugels voor hun enkels, aan de grond vast gemaakt en konden alleen maar liggen. Om te kunnen zitten, moesten ze toestemming vragen aan de bewakers. We konden in vier verschillende gebouwen kijken, waarin bedden en foto’s te zien waren uit die tijd. Ook hier ging ik weer zwaar onder de indruk weg. Wat heeft dit land te lijden gehad. We gingen terug naar The Mad Monkey, alleen maar om een verrukkelijk bagel met zalm en roomkaas te eten, die alleen daar te verkrijgen is. We gingen om 16.00 uur een busrit van 6 uur tegemoet, dus haalden we take away sushi en zaten we als twee gelukkige meisjes in de bus met een film en sushi.

We kwamen om 23.00 uur ’s avonds in Battambang aan en we hadden twee opties. In een overvolle tuktuk stappen bij een man die straalbezopen was en zei te weten waar ons hostel zat, maar het niet eens kon lezen van Suus haar telefoon. Of bij twee motorbikes achterop. De laatste optie dan maar. Met onze haren in de wind scheurden we over de weg, zonder helm, maar wel 100 km/h. Kan hier allemaal, want alles en iedereen wordt vervoerd op afgeladen scooters. Eenden die aan een stuur hangen, kindjes die op het zadels staan tussen de ouders in en zo kan ik nog wel even door gaan. De meesten zullen dit beeld van zuid oost Azië wel herkennen. Na een zoektocht kwamen we net op tijd aan in ons hostel, waar de bewaking net het licht uit deed en de hekken aan het sluiten was. Op onze reservering was niet gerekend, dus zochten we zelf twee lege bedden uit in een slaapzaal.

Een bezoek van 1 dag in Battambang resulteerde in één van de beste dagen van mijn reis door Cambodja. Om 8.00 uur stapten we bij Rick in zijn tuktuk, die ons tot 18.00 uur door heel Battambang heeft gereden en ons geweldige plekken heeft laten zien. We begonnen bij een krokodillenfarm. We kwamen binnen bij een familie en zagen gelijk twee baby’s krokodillen in een grote bak met een laagje water zitten. Als we richting ze toe bewogen, begonnen ze hard te piepen. Een mannetje en vrouwtje, beiden 9 maanden oud, maar het mannetje was veel groter. Het vrouwtje mochten we vast houden, maar ze was vliegensvlug. Of ze ook grote krokodillen hadden? vroeg Suus. We liepen een trap op en wisten serieus niet wat we daar aantroffen in de basins onder ons. Er lagen in totaal 400 krokodillen, over 3 basins verspreid. De mannetjes en vrouwtjes gescheiden. Dit keer geen farm voor beschermde dieren, maar de vrouw vertelde eerlijk dat de beesten hier jarenlang doorbrengen en dan verkocht worden voor hun huid en vlees. Af en toe zagen we wat krokodillen uit het water springen en met elkaar vechten. We liepen langs smalle randjes en de beesten keken met zijn allen toe hoe wij daar vrolijk rond liepen.

Ons volgende bezoek was aan een familie die rijstpapier maakt. Geweldig om te zien hoe ze het deeg uitsmeerden over vellen boven kokend water. Hup, deksel erop voor een paar seconden en de vellen werden eraf gerold en op een plaat gelegd om te drogen. De mensen uit de village kopen deze vellen van de familie. We aten verse springrolls en ik speelde op de betonnen vloer een kaartspelletje mee met de zoontjes van het gezin. Steen, papier, schaar en meppen maar op de grond! Ik bakte er niets van en dat vonden ze maar al te leuk!

We stopten bij een vismarkt, waar vis verwerkt wordt die alleen daar vandaan verkocht wordt door heel Cambodja. Twee vrouwtjes stonden uit een grote ton met water de vis eruit te zeven en smeten ze ze, hoppatee, de grond op. De lucht was ontzettend doordringend en ik gleed op mijn slippertjes weer bijna ondersteboven in het vissenvocht, maar super interessant om te zien!

Het volgende bezoek was aan een familie, die onder een schuin, rieten dakje aan de weg sticky rice zaten te maken. De rice stond op het vuur te garen in bamboe, wat met een bananenblad gedicht werd van boven en onder. Het vrouwtje zat op een krukje hard te werken en de man keek heerlijk vanuit zijn hangmat toe. De rijst wordt ook aan de hele village verkocht. Tussendoor gingen we ook nog naar familie van Rick, die worsten maken. Echt super interessant om te zien hoe elke familie een andere ambacht uitvoert en ze elkaar zo voorzien van al hun levensmiddelen.

We staken onderweg nog een Indiana Jones brug over, die alle kanten op ging terwijl wij erover heen waggelden. Onderweg werden we op het smalle hout ingehaald door scooter, terwijl wij met onze ruggen tegen de rand aan stonden gedrukt. We werden vanuit het water toe geroepen door lokale kindertjes die in het lichtbruine water heerlijk aan het zwemmen waren. Aan de overkant serveerden de locals gebakken rat. Of we wilden proeven? Eehh, mag ik even overslaan met mijn zwakke maagje?

Vervolgens gingen we naar, waar Battambang om bekend staat, de bamboe train. Een simpel treintje, van twee wielen een stang in het midden en daar bovenop een plaat van bamboo, ging ons van een gigantisch leuk tochtje voorzien. We nestelden ons op een kussentje voorop en een local bestuurde het motortje achterop, die ons de gehele tocht van een oorverdovend geluid voorzag. We scheurden over het spoor heen en het ding schoot alle kanten op. De wind in onze haren en een grote glimlach op ons gezicht. En plots moesten we stoppen, er kwamen tegenliggers aan! De plaat werd er vanaf getild en de stang met wielen werd ernaast geplaatst. Tegenliggers reden verder en onze trein werd weer opgebouwd. En zo ging dat met elke tegenligger, een hilarische ervaring!

We zijn nog bij een winery gestopt en bij bomen, van waaruit honderden vleermuizen ons ondersteboven aankeken. We hebben een klim van 363 traptreden gemaakt om de Banan Temple te bezoeken, waarna we een berg opgingen om naar twee caves te kijken, verder niet zoveel bijzonders daar. De kers op de taart die dag was de Bat Cave. Vanaf een terrasje zaten we bij een kloof vol verwachting te wachten op de vleermuizen die hun grot zouden verlaten rond de klok van 17.00, om voedsel en water te gaan halen. Tegen 4 uur in de ochtend komen ze elke dag terug. They're coming! riep Rick ineens! Er kwamen er een paar uit, waarna er een ontelbaar volgenden. Rick vertelde me dat het in totaal 6 miljoen vleermuizen zien. Aan de zwerm kwam serieus geen einde. Echt heel leuk om dit mee te maken! Aan deze dag kwam zo een mooi einde.

Tijd om naar Siem Reap te gaan de volgende ochtend! Tegen de middag aan kwamen we in, wederom, het Mad Monkey hostel aan, waar een heerlijk zwembad op ons lag te wachten. Siem Reap zou vooral in het teken staan van het bezoeken van de bekende Angkor Wat tempels. Voor Suus zou 1 dag genoeg zijn, wat ik voor mezelf betwijfelde. Ik dumpte dus direct mijn backpack in het hostel en bij bij Lee in zijn tuktuk gestapt. Dit, dit en dit wil ik zien en daar gingen we! De hele buitenste rand van Angkor Wat hebben we gepakt, Lee stopte overal en stond daarna weer keurig op me te wachten. Je kunt je echt niet voorstellen hoe groot Angkor Wat is, maar daar kwam ik deze dag achter! We startten bij de Preah Khan tempel, waar ik gelukzalig door de 40 graden op verkenning uitging. Een hele bijzondere tempel, wat wel een dolhof leek en in het midden liepen ontelbare deuropeningen door, waardoor het een hal met oneindig veel spiegels leek. De tempels hebben allemaal bijzonder mooie details, tekeningen en figuren in de stenen. Een hoop delen van de tempels waren ingestort, aan de losse rotsblokken te zien, maar dat is het mooie aan Angkor Wat, bijna alles is zo gebleven zoals de natuur het bepaald heeft.

We besloten tot de sunset te blijven, dus we bekeken nog wat kleinere tempels, die allemaal hun eigen schoonheid hadden, maar waar ik niet veel bijzonders over te schrijven heb. Over de Ta Som tempel wel, want dat was de eerste tempel waarbij ik zag hoe de natuur het werkelijk heeft overgenomen. Een hele grote boom groeide over de tempels heen, de wortels die door de stenen kropen, alsof het geheel met elkaar verwezen was. Zo onaangetast! Ik heb een tijdje lekker in mijn eentje over een groot lake heen zitten kijken, waar locals aan het vissen waren en kindjes aan het zwemmen, waarna ik op de Pre Rup klom, met een kokosnoot in mijn handen, om naar de sunset te kijken. Helaas was het hier te bewolkt voor, maar dat mocht de pret van de dag niet drukken. 's Avonds nog even de night market op met Suus en Arne en heerlijk Indiaas gegeten.

Voor de volgende dag had Suus het geniale idee om door Angkor Wat te gaan fietsen. Iedereen verklaarde ons voor gek, want Angkor Wat staat bekend om de extreme temperaturen, zeker rond het middaguur. Ik crosste lekker op mijn mountainbike weg en Suus fietste zich rot achter mij aan op haar gammele eenvoudige fietsje. We fietsten al om 5.00 uur weg om de sunrise mee te maken vanaf de bekende Angkor Wat tempel. Ook hier was het te bewolkt, dus gauw weg van de mensen massa en op naar Ta Prohm, 1 van de mooiste tempels die ik gezien heb! Ta Prohm telt heel veel bomen die dwars door en over de tempel heen groeien. Zo'n prachtig en magisch gezicht! Hierna hadden we een grote break nodig, want we liepen inmiddels op ons tandvlees na weinig slaap en de hitte. Na het shoppen in de kraampjes, waagden we ons weer op fietsen naar Angkor Tom. Een gate waarin allerlei kleinere tempels te vinden zijn. De Bayon was echt waanzinnig mooi, met op elke hoek een gigantische olifant van steen en allerlei grote beelden van gezichten staken boven het steenwerk uit. We beklommen een hoge tempel, waar Suus bijna bonje kreeg met een mannetje, omdat ze verplicht haar schouders mocht bedekken, met alle respect, maar een sjaal was niet goed genoeg.

Angkor Wat hadden voor het laatste bewaard. We liepen over het bekende plein en gingen achterin de grote tempel in, die echt waanzinnig mooi was van binnen met al zijn kleuren en figuren. Achterin een deuropening pakten we een moment van bezinning en keken naar het lege achter aanzicht en genoten van de stilte. Een mooie afsluiter van de dag en ik ging een heerlijk lange nacht tegemoet. Suus daarentegen, werd weer eens geterroriseerd door bedbugs en zo alle bottombeds. En raadt eens wat voor bed Ella had? Een topbed natuurlijk! :)

De laatste dag in Cambodja en zo ook onze laatste dag samen stond in het teken van luieren aan het zwembad en girlsnight. We bouwden drie hoge torens met elkaar in het zwembad, probeerden elkaar van de nek van de mannen af te duwen en nog meer van dat soort ongein. We kochten een fles wijn in de supermarkt, kwamen terug op de kamer en ontdekten dat Cameron en Arne dit idee deelden. We hielden een kleine dorm party, Suus en ik haalden nog een fles in de supermarkt en doken de rooftopbar op. Met de mannen vertrokken we naar pubstreet, waar we onze laatste avond geniaal afsloten. Na een potje pool hielden de mannen het voor gezien en gingen Suus en ik helemaal uit ons dak met een stel locals. We dansten de heupen goed los, sprongen het podium op en maakten de lokale mannen helemaal gek. Buiten waren ze met een groot touw en een groep aan het touwtje springen en hieraan konden we natuurlijk niet ontbreken. Gierend van de lol liepen we zingend en gillend terug naar het hostel, waar de bewaker ons waarschuwend aankeek. Oops, sorry! Dan maar de hele dorm wakker giechelen en de laatste nacht lekker samen spoonen.

Na 3 uur slaap en een flinke kater, zei ik Suus gedag. Dit keer geen emotioneel afscheid, want over een week of 5 - 6 zien we elkaar in Thailand voor de fullmoon party! Met Daniel, die toevallig op dezelfde vlucht zat, stapte ik in de tuktuk naar de airport. Na een prima vlucht, kwam ik aan in Maleisie, Kuala Lumpur. Even een verandering, want ineens liepen een hoop vrouwen gesluierd en mannen met apart hoedjes op. Even heel anders dan Cambodja! Ineens was ik helemaal alleen en ging ik het allemaal zelf uitzoeken. In plaats van gemakkelijk een taxi te nemen, besloot ik met de trein en met de metro te gaan. Ik werd gelijk te hulp geschoten door een stel studenten, die mijn kaartjes uit het apparaat trokken en me mee sleurden naar het goede spoor. Na een aantal rondjes om het hostel heen te zijn gelopen, kwam ik aan het geweldige Reggea Mansion.

Weer een ander land, weer een hokje open te krassen op mijn wereldkaart thuis en weer een landenplaatje aan mijn backpack te naaien! Op naar een nieuw avontuur en dit keer helemaal alleen!

Tot gauw weer!

Liefs, Ella