Lieve vrienden,

Eindelijk heb ik de tijd en een computer gevonden om jullie te voorzien van mijn avonturen in Cambodja. En dat terwijl ik morgen Cambodja alweer uit ga. Een mooi moment om een deel van Cambodja samen te vatten! Om heel Cambodja in één blog te proppen zal ik jullie besparen.

Op zaterdag 19 maart vloog ik richting Bangkok, wat al een eeuwigheid geleden lijkt. Ik heb daar 1,5 dag doorgebracht en met de grootste glimlach vertrok ik weer richting de airport Don Muang, omdat mijn reis echt niet beter had kunnen beginnen. Na een super fijne vlucht met veel slaap, pakte ik de skytrain en een tuktuk richting het bekende Khao San Road. Ik zat met een grote glimlach in mijn eentje op het terras en ging tegen de avond een hapje eten op Khao San Road. Daar kwam Brandon bij me zitten, hij verveelde zich. Nou dat kwam goed uit! Zijn laatste dag, mijn eerste. We zijn bier en buckets gaan drinken aan de straat en we konden onze lol niet op toen we dansend op straat belandden, tussen de barren in. Een mislukte poging om een club in te komen resulteerde in weer dansend op straat te belanden en de volgende dag lag ik tot 16.00 uur in bed mijn een lichte kater, goed voor de jetlag! Ik winkelde nog wat en vertrok in de nacht naar Don Muang airport en ik vloog, samen met Myrthe die ik op de airport tegen kwam, naar Phnom Penh. Mijn reis door Cambodja en hereniging met Suus kon beginnen!

Een tuktuk dropte ons bij het beruchte partyhostel The Mad Monkey. Suus zou later aankomen, maar in de storage, waar we onze backpacks opsloegen, zag ik ineens haar backpack staan. Ik stak de straat over naar het restaurant en daar zag ik haar zitten. We sprongen op, vlogen elkaar om de nek en gilden het uit. Het hele restaurant liep uit! Na 9 maanden eindelijk weer herenigd en de komende 2,5 zou ze ook niet meer van me afkomen. We kletsten goed bij tijdens een ontbijt en Myrthe haar oren klapperden, omdat het niet ging over onze dagelijkse avonturen en ontwikkelingen, maar, jawel, voor 90% over mannen. Eind van de middag liepen we wat rond door Phnom Penh, geen hele boeiende stad en we belandden in een sushi restaurant en vierden mijn verjaardag nog eens dunnetjes over in de bar op het dak van het hostel!

We zijn in Phnom Penh naar de Killing Fields geweest, wat erg indrukwekkend was. In Cambodja is zo’n 40 jaar geleden een verschikkelijke oorlog gestart, die zo’n 35 jaar geleden eindigde. De Khmer Rouge roeide hun eigen volk uit en na 5 jaar was 1/3 van de bevolking uitgemoord. De bevolking werd, zonder reden, gedeporteerd naar de Killingfields, waar ze op een zo goedkoop mogelijk wijze werden uitgemoord, omdat kogels te duur waren, en daarna in massagraven gegooid. Er staat een killingtree, waar baby’s aan hun benen met hun schedel tegen de boom aan werden geslingerd, terwijl de moeders toekeken. Alle massagraven waren over het gehele terrein te zien, waardoor je aardig met je neus op de feiten werd gedrukt. Ik zal jullie de meeste gruwelijke details besparen, maar ik was echt in shock toen ik de Killingfields verliet. Toen de massagraven na de oorlog gevonden werden, zijn schedels, botten, kledingstukken, moordwapens, etc, verzameld en dit is allemaal te zien in de Killingfields. Er is een groot monument te bezoeken, waarin alle schedels verzameld zijn. Je wordt behoorlijk met je neus op de feiten gedrukt. Het meest bizarre vind ik nog dat de Khmer Rouge hun eigen volk uitmoordde en voor geen reden. Dezelfde middag nog vertrokken we richting Kampot. We waren er wel aan toe om de stad te verlaten, aangezien we beiden hiervoor ook al in een stad hadden gezeten. We waren getipt om naar Arcadia hostel te gaan, iets buiten Kampot. We kwamen aan op een geweldige plek. Een bar uit hout opgebouwd, vanwaar je direct de rivier in kon springen. In het midden van de rivier was een platform met hangmatten en een soort duikplank. Er was een schommel in het water waar je elkaar vanaf kon lanceren. Een speeltuin voor grote mensen! We schoven onze spullen aan de kant in onze 12 bed dorm, een houten hutje in het zand aan het water, we aten en dronken met een groep backpackers aan de overkant van de straat bij locals. We leerden Alex en zijn vriendin uit Zweden kennen en onze lieve Canadezen reisden ons weer achterna. De groep was weer compleet.

De volgende dag huurden we scooters met Cameron, Ryan en een Amerikaan. We scheurden een berg op, waar we binnen in een mega groot hotel rondkeken, wat van alle gemakken voorzien was. De plek was alleen geheel afgelegen en verlaten, dus het leek nogal een mysterie. We reden steeds hoger en reden de wolken in, waar het zelfs koud werd! In dagen had ik het nog niet zo lekker gehad, aangezien Cambodja echt bloody hot is en je nergens kunt afkoelen. We reden letterlijk door de wolken heen en Ryan begon ‘m achterop een beetje te knijpen toen ik de max van de scooter uittestte. We kwamen aan in wat iedereen ghosttown noemt. We slopen rond door een verlaten gebouw, wat een hotel moest worden, maar wat nooit is afgebouwd. De wolken kwamen er doorheen en ik grapte tegen Suus dat de mensen die we zagen lopen misschien geen echte mensen waren. Ze kon me wel wat, haha! Onderweg kwamen we een mega buddha tegen en we keken elkaar aan van: why the hell staat dat ding hier op een plek waar werkelijkwaar niemand komt. Een mysterieus, maar heerlijk ritje. We scheurden de berg weer af en chillden de testerende tijd aan het water in de bar. Een hilarische avond met Alex volgde vanuit een hangmat.

De volgende dag zouden we Kampot verlaten, maar ik was wel toe aan nog een chill dagje, dus deden we de hele dag niks anders dan relaxen vanuit een hangmat, gelanceerd worden vanaf de schommel, lezen, slapen, eten en drinken. Eind van de middag waren we toch wel toe aan een boottochtje, wat door het hostel georganiseerd werd. Aan het einde van het tochtje stopten we op een strandje, waar locale kindjes ons al springend in het water stonden op te wachten. Rond dit tijdstip worden de koeien door het water vervoerd naar de andere kant. Dit hebben we niet gezien, maar we hebben wel geweldig gespeeld met de kinderen. Suus startte een ruig moddergevecht en mij bouwden ze in mijn zand, tot aan boven mijn knieën. En gieren dat ze deden! Helemaal smerig en voldaan kwamen we terug in het hostel. Ik strikte Michiel om me nog een paar keer van de schommel te laten lanceren en we hingen in de hangmatten op het platform, tot het donker werd. Met Michiel en Eva belandde ik weer aan de bar, voor nog wat biertjes.

De volgende bestemming werd Sihanoukville, aan het strand! We dropten onze spullen in een hostel aan de gezellige pubstreet. We waggelden naar het strand en ploften neer op een strandbedje. We lieten ons als prinsesjes behandelen door de locale vrouwtjes, die erop stonden onze een pedicure te geven en mijn oksels te epileren met draadjes. Heel apart hoe ze dat deden, maar het werkte! Ik stelde voor om een bucket mojito te bestellen, om 11.00 uur in de ochtend en we keken elkaar aan van: why not? Zo gezegd, zo gedaan! De lokale vrouwtjes waren echt geweldig en grapten met: no pain, no gain! En dat we geen boyfriends hebben, omdat onze benen zo behaard zijn. We kwamen niet meer bij! De avond begon met fijne gesprekken en een fles rode wijn op ons eigen terras. We belandden op een geweldig strandfeestje, waar we onszelf vol kliederden met neon en waarbij Ryan en ik niet meer bijkwamen om de twee slakken, die elkaar tegemoet kropen, die Suus op haar lip had getekend, lees: snor. De stroom viel zo’n 10 keer uit, heel normaal in Sihanoukville.

Ik haalde Michiel over met ons mee te gaan naar de Koh Rong Islands. We pakten de volgende ochtend de slowboat naar Koh Rong, het hoofdeiland. We gingen een heftig boottochtje tegemoet, de zee is erg ruig tussen de eilanden. Koh Rong ziet er echt super gezellig uit. De hostels, barren en restaurant staan allemaal direct aan het water, met zo’n 5 meter strand ertussen. Het maakt het allemaal erg knus. Met Cameron, Michiel en Ryan doken we het terras op. Aangezien Suus besloot bij Cameron in te trekken, bedachten we ons dat we geld konden besparen als ik een kamer zou delen met Michiel. Zonder met Michiel te overleggen, stond ik hevig te discussieren bij de receptie. Toen ik omkeek bedekte Michiel mijn gehele gezichtsveld met een blik van: oh? Oops sorry, dit had ik nog niet met jou overlegd! De rest van de avond brachten we, as usual, relaxend door en we speelden three man, lees: drankspelletje, op het strand. Daarnaast probeert Suus me met alle macht staande te houden boven een wc-pot, die meestal te smerig zijn om op te zitten. Omdat het me even niet lukt om te squaten, hang ik met mijn volledige gewicht aan haar arm en probeert zij mij uit de pis te houden.

Samen met Michiel ging ik de volgende dag op verkenning uit op het strand. We liepen naar het einde en besloten maar weer te gaan chillen in een hangmat. That’s the island life! We haalden Suus eind van de middag op en besloten te gaan hiken naar een dorpjes op het eiland. In de verste verte was geen dorpje te bekennen, dus besloten we het bordje ‘Longbeach’ te volgen. Ook deze afslag misten we en we hiketen een aardig stuk door de jungle over een mega smal paadje. Toch een heerlijk stuk op verkenning uit geweest. Op de terugweg liep Suus bijna rabiës op, omdat ze een leuke foto wilde tussen het vee van een lokaal huisje. De honden waren hier duidelijk niet van gediend en renden blaffend en happend achter haar aan. Als de dood dat we waren, hielpen de locals ons het pad weer op en als drie angsthazen liepen we gauw verder. Suus en ik brachten onze avond op bed door met een filmpje, heerlijk even quality girl time! Uiteraard helemaal ingebouwd door Suus onder onze klamboe. Ik zal Suus nog gaan missen vanaf morgen. Zij is letterlijk mijn bescherming tegen muggen, bedbugs, alles! Is Suus in de buurt, dan word ik niet gebeten. Zelfs als we in hetzelfde bed wakker worden, is Suus helemaal opgevreten door de bedbugs en heb ik geen enkele beet!

Als we de verhalen moesten geloven, verlaat niemand Koh Rong zonder ziek te worden. Dé tips: eet geen vlees of vis, zwem niet in de zee, waarin letterlijk alles uitkomt. Braaf volgde ik alle adviezen op en toch werd ik de volgende dag ziek wakker. Uiteraard, dat kan ook geen reis uitblijven bij mij. Michiel ook ziek, dus we doken als twee zielige kindertjes de slowboat op naar Koh Rong Samloem. We overleefden wonder boven wonder de hevige golven en we kwamen aan in het paradijs! Een prachtig bounty eiland, wat nog niet helemaal volgebouwd is. Allemaal leuke hutjes direct aan de zee, wit zand, helder lichtblauw water. Michiel en ik waren wel toe aan rust op dit eiland, Suus wilde liever naar The Mad Monkey, aan de andere kant op het eiland. Twee hele dagen waren we gescheiden van elkaar. Michiel en ik vonden een geweldige bungalow direct aan zee en we doken gelijk het water in. We aten in het restaurant aan de kleine pier en sloten de avond af met een film. Echt vakantie dit!

De volgende ochtend zat Suus al springend op me te wachten in het restaurant en genoot mee van ons privé strand voor de bungalow. Deze dag stond in het teken van zwemmen, zonnen, lezen in mijn eigen boom en aan het eind van de middag liep ik met een muziekje op naar de andere kant van het strand, met de grootste glimlach ever op mijn gezicht. Wat heerlijk hier zeg! De avond zag er hetzelfde uit. We bouwden onze eigen tent onder de klamboe en we sloten een kakkerlak in de badkamer in onder de prullenbak.

Wij wilden ook nog wel een nachtje aan de andere kant van het eiland door brengen. Na 3 uur gewacht te hebben op de boot die maar niet vertrok, besloot ik pissig naar The Mad Monkey te hiken, voor 3 kwartier, door de jungle. Door de 40 graden, zeiknat kwamen we aan, maar een heerlijk tochtje. Ik verdiende het wel weer om in een hangmat te gaan lezen. Ik sliep in een super leuke dorm in een houten bungalowtje. De rest van de avond werden er drankspellen gespeeld en twister en we sloten af in de zee.

Zo vertrokken we weer van Koh Rong Samloem, ik kan iedereen aanraden om dit eiland niet over te slaan! De slowboat bracht ons, nat, terug naar Sihanoukville, waar ik nog even gauw mijn benen met de touwtjes liet epileren tijdens onze lunch. We doken gauw de bus in, terug naar Arcadia in Kampot. Er lag dit keer een gerepareerd groot luchtkussen in het water, waar ik me vanaf liet lanceren door twee Duitsers die er van 3 meter hoogte op sprongen. Ik maakte een volledige 360 en belandde met een klap op het water, waar mijn been nog steeds volledig beurs van is, maar het was het zo waard. Verder deden we weer niet veel en vertrokken we de volgende ochtend terug naar Phnom Penh.

In mijn volgende blog zal ik Cambodja afsluiten, ik ga nu nog even mijn laatste avondje met Suus spenderen, waar ik morgen afscheid van neem, om naar Kuala Lumpur te vliegen. Waarschijnlijk zien we elkaar over een maand in Thailand weer.

Liefs, Ella